நம்மால் முடியும் !

இன்றைய  சமூகத்தின் அனைத்து மட்டத்திலும் அடிக்கடி உச்சரிக்கப்படும் வசனம் அல்லது புலம்பல்...

" ஆமா... நாம மட்டும் யோக்யமா இருந்தா போதுமா...   நம்ம ஒருத்தரால என்ன பண்ண முடியும் ?! "

ஊழல், வன்முறை, ஜாதி மத பிரச்சனைகள் என அனைத்து சமூக பிணிகளுக்கும் நமது பதில் இதேதான் ! ஊரோடு ஒத்து வாழ் என்ற பழமொழி இன்று தவறான காரணங்களுக்காக உபயோகிக்கப்படுகிறது ! சமூகம் என்ற வார்த்தையே நம்மை சாராதது போலவும், சமூகத்தை சுத்தம் செய்யவென ஒரு தேவதூதன் ஒரு நாள் தோன்றுவார் என்ற எண்ணத்துடனும் நமது அன்றாட செயல்பாடுகள் உள்ளன !

ஒரு ஞானி தன் மூன்று சீடர்களை அழைத்து தன் உள்ளங்கையில் இருப்பதை காட்டி அது என்னவென்று கேட்டார்...

ஏதோ பழத்தின் கொட்டை என்றான் முதல் சீடன்.

ஒரு விதை என்று இன்னும் தெளிவாக்கினான் இரண்டாவது சீடன்.

மூன்றாவது சீடனோ,

" குருவே ! உங்களின் உள்ளங்கையில் ஒரு காடு இருக்கிறது ! " என்றான் !

" நீங்கள் இந்த விதையை விதைத்தால் அது விருட்சமாகும்... அதன் கனிகளை உண்ணவரும் பறவைகள் மற்றும் சிறு விலங்குகளால் பல விருட்சங்கள் தோன்றி தோட்டமாகி மேன்மேலும் பல்கிபெருகி காடாகும் ! " என்றான்.

பல நூறு, பல்லாயிரம் மனிதர்கள் ஒன்றுகூடி அமைத்த வாழ்க்கைமுறையே சமூகம். சமூகம் ஒரு காடென்றால், தனி மனிதனும் அவன் சார்ந்த குடும்பமுமே அதன் வித்து ! நாம் வாழும் சமூகத்தில் நல்லவைகள் போலவே தீயவைகளும் ஏதோ ஒரு தனிமனிதனால் ஆரம்பித்துவைக்கபட்டதுதான் ! அதே போல அந்த தீயவைகளை அழித்தொழிக்க புறப்படுவதும் ஒரு தனிமனிதன் தான் ! அஹிம்சை போராட்டம் என்ற அறவழிப்போராட்டம் காந்தி என்ற தனிமனிதரின் சிந்தனையில் உதித்ததுதான். தீண்டாமைக்கு எதிராய் முதலில் கறுப்புசட்டை அணிந்த போது பெரியாரும் தனியர்தான் !

உதாரணமாய் லஞ்சத்தை ஒழிக்க வேண்டுமானால் நான் லஞ்சம் கொடுக்கவோ வாங்கவோ கூடாது என ஒரு தனி மனிதன் உறுதியாக இருந்தால், அவனின் குடும்பத்தை, அவன் பிள்ளைகளை உறுதியாக்கினால் அவனின் செயல் நிச்சயமாய் சமூகத்தில் எதிரொலிக்கும்.

மற்றொரு கதை...

விகடகவியின் வேடிக்கை கவிதையில் மகிழ்ந்த மன்னர் என்ன பரிசு வேண்டுமென கேட்கிறார்,

அதற்கு அந்த விகடகவி,

" நான் கேட்பதை உங்களால் கொடுக்க முடியாது மன்னா ! " என பணிவாக கூறுகிறான் !

"  என்னால் முடியாததும் உண்டோ  ? கேள் ! " என்கிறார் மன்னர்.

" பெரிதாக ஒன்றும் வேண்டாம் மன்னா... சதுரங்க கட்டத்தின் முதல் கட்டத்தில் ஒரு அரிசி மூட்டையை வைத்து இறுதிவரை ஒவ்வொரு கட்டத்தின் எண்ணிக்கையையும் அதே எண்ணிக்கையால் பெருக்கி இறுதியில் எத்தனை மூட்டைகள வருகிறதோ அதனை  பரிசாக தாருங்கள் ! " என கேட்கிறான்.

" இதென்ன பிரமாதம் ? "  என முதலில் ஒத்துக்கொண்ட மன்னர் பின்னர் திகைக்கிறார் !

முதல் மூட்டையானது, இரண்டாகி, அடுத்து நாலாகி, நாலாவது கட்டத்திலேயே பதினாறாக பெருகி, இறுதியில் களஞ்சியமே கொடுத்தாலும் பத்தாது என்ற எண்ணிக்கையில் நிற்கிறது !

விகடகவியின் புத்தி சாதுர்யத்துக்காக சொல்லப்படும் இந்த கதையை பற்றி தெனாலிராமன் கதை, பீர்பால் கதை, இந்திய நாடோடி கதை என பல ஆருடங்கள் இருந்தாலும், இதனுள் ஒளிந்திருக்கும் சமூகவிவியல்  கருத்து மிகவும் நுட்பமானது. ( சதுரங்கம் பண்டைய இந்தியாவின் கண்டுபிடிப்பு என்பது கொசுறு தகவல் ! )

தனிமனிதனால் துவங்கப்படும் எந்த ஒரு காரியமும் முதலில் மலைப்பானதாக தோன்றுவது இயற்கை. ஆனால் விடாது முயலும் போது, அந்த தனிமனிதனுடன் மற்றொருவர் சேருவார். அந்த இருவருக்காக மேலும் இரண்டுபேர்... ஆரம்பத்தில் தேக்கநிலையில் தொடங்கும் வளர்ச்சியானது ஒரு கட்டத்தில் அதிவேகமாக பரவி முழு சமூகத்திலும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் என்பது நிச்சயம் !

எண்பதுகளில் பல சமூகவியல் விஞ்ஞானிகளால் பேசப்பட்டது " நூறாவது குரங்கு விதி "

1952ம் ஆண்டில் ஜப்பானின் ஓக்கினோவா மற்றும் கோஷிவா தீவுகளில் வாழ்ந்த குரங்குகளை பற்றி ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்த விஞ்ஞானிகள் அக்குரங்குகளுக்கு உணவாக சர்க்கரைவல்லி கிழங்குகளை ஹெலிகாப்டர்களிலிருந்து வீசுவது வழக்கம். ஒரு நாள் அப்படி வீசப்பட்ட கிழங்கை பொறுக்கிய ஒரு பெண்குரங்கு கடல் நீரில் அந்த கிழங்கை கழுவிட்டு தின்பதை கண்டனர். மறுநாளும் அந்த குரங்கு கிழங்கை கழுவ, அதனுடன் மேலும் சில குட்டி குரங்குகள் ! இதனை கேலி கெக்கெலிப்புடன் பார்த்துகொண்டிருக்கும் கிழ குரங்குகள் ! அடுதடுத்த நாட்களில் மேலும் பல இளம் குரங்குகள் அந்த பெண் குரங்குடன் சேர்ந்து கிழங்குகளை கழுவி விட்டு தின்ன தொடங்கின !

1952 தொடங்கி 1958 வரை ஆராய்ச்சியின் ஒரு பகுதியாக கிழங்கை கழுவும் குரங்குகளை எண்ணிகொண்டிருந்த விஞ்ஞானிகளுக்கு ஒரு பெரும் ஆச்சரியம் காத்திருந்தது....

1958ல் குரங்குகளின் எண்ணிக்கை நூறை தொட்ட நாளில்... அந்த தீவின் அனைத்து குரங்குகளும் ஒரு சேர கிழங்குகளை கழுவ கிளம்பின  ! இதையும்விட பெரிய ஆச்சரியம் அதே நாளில், அருகாமை தீவுகளில் இருந்த குரங்குகள்கூட தங்களின் கிழங்குகளை கழுவதொடங்கின !

மண் அப்பியிருக்கும் கிழங்கினை கழுவிவிட்டு உண்ணலாம் என ஒரு பெண் குரங்கின் புத்தியில் உதித்த எண்ணமானது அந்த சமூகத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட சதவித குரங்குகளுக்கு தொற்றிய பிறகு, முழு சமூகத்துக்குமான தனிச்சை  குணமாக  மாறிவிட்டது ! (இந்த நிகழ்வை  உதாரணம் காட்டி morphic resonance,  morphic fields போன்ற  கட்டுரைகளும் எழுதலாம் ! )

ஒரு வகையில் இந்த விதியின் அடிப்படையிலேயே நவீன கருத்துகணிப்புகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன எனலாம் ! ஆண், பெண், இளையவர், முதியவர், ஏழை, பணக்காரன் என ஒரு சமூகத்தின் அனைத்துமட்டங்களிலிருந்தும் ஒரு குறிப்பிட்ட சதவிகிதத்தவர்களின் கருத்தை கேட்டு அதனை கணிதவிதிகளுக்கு உட்படுத்தி முடிவு தீர்மானிக்கப்படுகிறது ! ( ஆனால் நீங்கள் கருத்து கேட்பவர் உண்மை பேச வேண்டும் ! உட்டாலக்கடி என்றால், " என்ன நடந்துச்சி... நான் அவர்கிட்ட கேள்வியை கேட்டேன்... " என நடுவுல கொஞ்சம் பக்கம் காணாமல் போய், கணிப்பு தவறாகிவிடும் ! )

இனி இந்த கட்டுரையின் கருவுக்கு வருவோம்...

லஞ்சம் கொடுக்கவும் மாட்டேன், வாங்கவும் மாட்டேன் என ஒரு தனிமனிதன் உறுதியாக நின்று, அதே எண்ணத்தை அவனை சார்ந்த யாராவது ஒரு நபருக்கு தோற்றுவிப்பாரானால்... அந்த இருவர் மேலும் இருவருக்கு.... நால்வர் மேலும் நால்வருக்கு...

சில ஆயிரம் ஜனத்தொகை கொண்ட சிறிய ஊர் ஒன்றில் ஒரு நூறு பேரிடம் ஏற்படும் மாற்றத்தினால் உண்டாகும் தாக்கத்தை எண்ணி பாருங்கள்... தனிமனிதனால் எதுவும் முடியும் என்பது புரியும் ! இது கணிதம் நண்பர்களே ! கணிதம் பொய்க்காது !

குடி பழக்கத்தை எடுத்துகொள்வோம்....

அரசாங்கமே விக்குது, குடிக்கறேன் என்பதை நான் குடிப்பதால்தான் அரசாங்கம் விற்கிறது என மாற்றி யோசித்து பாருங்கள் ! குடிப்பவர்களில் கணிசமானோர் குடியை நிறுத்திவிட்டால் மதுக்கடையை திறந்த அரசாங்கமே அதனை மூடவும் செய்யும் ! அதிகம் பேர் குடிக்கிறார்கள் என்ற லாபநோக்கில்தானே திறந்தார்கள் ? குடிப்பவனே இல்லையென்றால் கடை எப்படி இருக்கும் ?

தெருவில் இறங்கி கோஷமிடுவதுமட்டுமே புரட்சியல்ல ! எண்ண மாற்றம், மன உறுதி, நல்ல சிந்தனைகள்  என தனிமனிதனால் முடிந்தது அனைத்துமே ஒருவகை சமூக புரட்சிதான் ! மெளன புரட்சி ! லஞ்சமும், குடியும் உதாரணங்கள் மட்டுமே ! நாம் வாழும் சமூகத்தின் அனைத்து பிரச்சனைகளையும் சாதாரண மனிதர்களால் சரிசெய்ய முடியும் ! ஜாதிமத பேதம் பார்க்க மாட்டேன், குடிக்க மாட்டேன், ஊழலுக்கு ஆதரவாய் செயல்படமாட்டேன், என்னால் இயன்றவரை எளியவருக்கு உதவுவேன் என நாம் ஒவ்வொருவரும் உறுதியாக நின்றால், அந்த உறுதியை நம்மை சார்ந்த ஒரே ஒருவருக்கு ஊட்டினால்....அந்த ஒருவர் மற்றவருக்கு என அடுதடுத்து பரவி காந்தியும், பெரியாரும் கனவு கண்ட சமூகம் நாம் பார்த்திருக்க, இன்னும் சில ஆண்டுகளிளேயே சாத்தியமாகும் !

காந்தியாலும் பெரியாராலும் ஆரம்பிக்கபட்டது ....நம்மால் நிறைவேறும் ! !




இப்பதிவு பற்றிய உங்கள் எண்ணங்களை பதிவு செய்யுங்கள். நன்றி.